BENce

  Zaman geçiyor, biz yerimizde mi sayıyoruz yoksa geçen her andan kendimize paylar mı çıkartıyoruz?
  Tökezliyoruz, düşüyoruz, kalkıyoruz, gülüyoruz, ağlıyoruz... Tüm bu durumlardan sağ çıkabildiğimiz sürece de yaşıyoruz ama tüm bunlar bizlere ne katıyor? Şüphesiz ki yüreğini ve aklını açmasını bilene çok şey katıyor.
  Arkamı dönüp geçmişimi şöyle bir güzelce silkeliyorum; hangi yollarda düşmüşüm? Nerede çamura batmışım? Kim toparlanıp ayağa kalkmama yardım etmiş? Kimler öylece bakıp geçmiş yanımdan? Yoluma neler çıkmış? Kimlerin yoluna taşlar koymuşum? Neler ilerlemekten vazgeçirmiş beni? Her nerede olursak olalım bulunduğumuz noktaya ışınlanmıyoruz değil mi? İlle de serüvenlerin içinde var olmak durumundayız. Yaşadığımız her serüven bir sonrakine yol göstermek için var, en azından benim hayatımda böyle. Sırf buna inandığım için birkaç adımda bir arkama dönüp az önce sıraladığım soruların cevaplarını veriyorum kendime. Bahsettiğim durum 'geçmişe takılıp kalmak' değil elbette, çok farklı. Kendimce tecrübe sahibi olduğuma inanıyor ve bu tecrübeden kaynaklı özgüven büyütüyorum içimde.
  Herkesin hayatı, kendisi için bulunmaz bir okuldur. Ömür boyu işe yarayacak dersleri kendi geçmişimizden alırız bu yüzden geçmişimizle bugünkü benliğimizi sık sık yüzleştirmeliyiz.
  Öyle çok soru var ki kafamda. Bildiğim en iyi şey hepsinin cevaplarını en iyi ben verebilirim kendime.